شاخص های اصلی روان کننده ها

خواص فیزیکی و شیمیایی عمومی

هر نوع گریس روان کننده دارای خصوصیات عمومی فیزیکی و شیمیایی مشترک برای نشان دادن کیفیت ذاتی محصول است. برای روان کننده ها ، این خصوصیات عمومی فیزیکی و شیمیایی به شرح زیر است:

(1) تراکم

چگالی ساده ترین و متداول ترین شاخص عملکرد فیزیکی برای روان کننده ها است. چگالی روغن روانکاری با افزایش مقدار کربن ، اکسیژن و گوگرد در ترکیب آن افزایش می یابد. بنابراین ، تحت همان ویسکوزیته یا همان جرم مولکولی نسبی ، چگالی روغنهای روان کننده حاوی هیدروکربنهای معطر و لثه و آسفالتین بیشترین بزرگترین ، با سیکلوآلکانهای بیشتر در وسط و کوچکترین آنها با آلکانهای بیشتر است.

(2) ظاهر (رنگی بودن)

رنگ روغن اغلب می تواند تصفیه و ثبات آن را منعکس کند. برای روغن پایه ، هرچه درجه تصفیه بالاتر باشد ، اکسیدهای هیدروکربن و سولفیدها تمیزتر می شوند و رنگ آنها روشن تر می شود. با این حال ، حتی اگر شرایط تصفیه یکسان باشد ، رنگ و شفافیت روغن پایه تولید شده از منابع مختلف روغن و روغن های خام پایه ممکن است متفاوت باشد.

برای روان کننده های جدید ، به دلیل استفاده از مواد افزودنی ، رنگ به عنوان شاخص برای ارزیابی درجه تصفیه روغن پایه معنی اصلی خود را از دست داده است

(3) شاخص ویسکوزیته

شاخص ویسکوزیته میزان تغییر ویسکوزیته روغن با درجه حرارت را نشان می دهد. هرچه شاخص ویسکوزیته بالاتر باشد ، گرمای روغن کمتر تحت تأثیر دما قرار می گیرد ، عملکرد ویسکوزیته-دمای آن بهتر است و بالعکس

(4) ویسکوزیته

ویسکوزیته اصطکاک داخلی روغن را منعکس می کند و شاخص روغن و سیالیت است. بدون هیچگونه افزودنی کاربردی ، هر چه ویسکوزیته بیشتر باشد ، مقاومت فیلم روغن بیشتر و سیالیت بدتر است.

(5) نقطه اشتعال

نقطه اشتعال شاخص تبخیر روغن است. هرچه کسر روغن سبکتر باشد ، تبخیر بیشتر و نقطه اشتعال آن کاهش می یابد. برعکس ، هر چه کسر روغن سنگین تر باشد ، تبخیر کمتری دارد و نقطه اشتعال آن بیشتر است. در همان زمان ، نقطه اشتعال شاخص خطر آتش سوزی فرآورده های نفتی است. سطح مخاطرات فرآورده های نفتی با توجه به نقاط روشنایی آنها طبقه بندی می شود. نقطه اشتعال به عنوان محصولات قابل اشتعال زیر 45 and و محصولات قابل اشتعال بالاتر از 45 ℃ است. در هنگام ذخیره سازی و حمل و نقل روغن ، گرم کردن روغن تا دمای نقطه اشتعال آن کاملاً ممنوع است. در مورد ویسکوزیته یکسان ، هرچه نقطه اشتعال بالاتر باشد ، بهتر است. بنابراین کاربر هنگام انتخاب روانکار باید با توجه به دما و شرایط کار روان کننده انتخاب کند. به طور کلی اعتقاد بر این است که نقطه اشتعال 20 ~ 30 ℃ بالاتر از دمای کار است و می توان با خیال راحت از آن استفاده کرد.